Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Butorphanol Tartrate-Mερος 5ο

Τηλεφωνησα στον Μπιλη και του ειπα να τσακιστει να ερθει στο σπιτι του Ντινου. Ο Ντινος ηξερε απο παλια τον Μπιλη. Ηταν κολλητοι στην Σχολη Πρακτορων αλλα ειχαν τσακωθει γιατι ο Μπιλ γαμ..σε την αδερφη του.
Ο Ντινος ειδε τον Μπιλ, και πηρε αυτη την ηλιθια φατσα που παιρνει οταν πειναει:
-"Καιρο εχω να σε δω Μπιλ. Πως παει η ζωη?"
-"Ηρεμα Ντινο.Ηρεμα"
-"Χαιρομαι.."
Ο καιρος να τα ξαναβρουν ειχε ερθει. Χαμογελασα και αγκαλιασα τον Μπιλ:
-"Μαγκες μου, περασμενα ξεχασμενα. Τωρα ειμαστε ομαδα. " ο Ντινος στραβομουτσουνιασε."Ντινο"συνεχισα "μην στεναχωριεσαι που γαμ..σε την αδερφη σου ο Μπιλ, ο πρωτος ηταν η ο τελευταιος?"
Ο Ντινος φανηκε να καταλαβαινει και με συγκαταφατικο υφος αγκαλιασε κ αυτος τον Μπιλ. Ετσι που ειμασταν αγκαλιασμενοι οι τρεις μας στο δωματιο, ο Μπιλ αρχισε να ερεθιζεται, και απομακρυνθηκα. Ο Ντινος δεν ειχε προβλημα, και συνεχισε να χαιδευεται με τον Μπιλ. "Καποια πραγματα δεν θα αλλαξουν ποτε" σκεφτηκα. Ολοι στην Σχολη ξεραμε πως ο Ντινος και ο Μπιλ, "τα ειχαν" οταν ειμασταν εκπαιδευομενοι πρακτορες. Γι αυτο ο Ντινος νευριασε τοσο πολυ που ο Μπιλ πηγε με την αδερφη του.
Τωρα επρεπε να βρουμε μεταφορικο μεσο. Ο ΚΙΤ ηταν πολυ αδυναμος για να συνεχισει και ετσι τον αφησα στην πλατεια Χαλανδριου.
-"Εχω εναν φιλο που δουλευει σε μια μαντρα με αμαξια. Κατσε να τον παρω τηλεφωνο να ερθει απο δω.." ειπε ο Μπιλ
-"Εξοχα." φωναξα και φορεσα τα γαντια μου.
Οταν χτυπησε το κουδουνι, ειχαμε ηδη ετοιμασει, τις στολες μας, τα οπλα μας, και τις αποσκευες, γιατι το κυνηγι των Τ.Ε.Ρ.Α.Σ. μπορει να συνεχιζοταν και εκτος πλανητη. Ομως η μοιρα μας επιφυλασσε μια εκπληξη. Στην πορτα στεκοτανε μια μουν..ρα! Εγω εμεινα να την κοιταω με το στομα ανοιχτο και αργοτερα συνειδητοποιησα πως και οι αλλοι δυο κανουν ακριβως το ιδιο. Εκεινη μπηκε μεσα χαμογελωντας και ειπε:
-"Ειμαι η Υβετ.Εμαθα πως σχεδιαζετε να επιτεθειτε στα Τ.Ε.Ρ.Α.Σ."
-"Που ξερεις εσυ για τα Τ.Ε.Ρ.Α.Σ.?" ειπα, για να πουλησω μουρη.
-"Ειναι μεγαλη ιστορια, αλλα αν με αφησετε, θα σας εξηγησω" ειπε η καυλ..εε. η Υβετ.
"Γεννηθηκα στην Ιαπωνια,απο πατερα Γιαπωνεζο και μητερα Γαλλιδα, λιγο πιο εξω απο το Shinigami. Εκει ο πατερας μου με εμαθε πολεμικες τεχνες και poker. Μια μερα ομως ο πατερας μου πεθανε απο καρδιακη προσβολη και η μανα μου, αυτοκτονησε. Ετσι και εγω δεν ειχα τι να κανω και εγινα πορνη. Ημουν 14 χρονων και με ειχε παρει ολη η Ιαπωνια. Και οι τουριστες μαζι."
-"Και τι σχεση εχει αυτο με τα εξωγηινα και σιχαμενα Τ.Ε.Ρ.Α.Σ.??" της ειπα.
-"Καμια απολυτως.Απλως χρειαζοσουν μια ομορφη γκομενα στην ιστορια σου"
Δεν με ενοιαζε ποια ηταν. Δεν με ενοιαζε απο που ειχε ερθει. Το μονο που ηξερα ηταν οτι ειχε τελεια βυζια.
-"Καλα, παω μια να παρω τσιγαρα. Θελει κανεις τιποτα απ'εξω?" ειπε ο Μπιλ.
-"Ερχομαι μαζι σου!" ειπε ο Ντινος
Και με αφησαν μονο με την Υβετ.


Photobucket
To Σημα των Quax Rangers






Μετα απο λιγη ωρα Ντινος και ο Μπιλ μπηκαν στο αρχηγειο τρομοκρατημενοι.
-"Πηρατε τσιγαρα ρε μαλακες?" ειπα..
-"Ε-ε-εξω ει-ει-ναι ολα-α κατεστραμ-εενα" ειπε ο Ντινος με κλαψομουνικο υφος.
-"ΟΟΧΙΙΙΙ!!!! ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΕΙΣ!!!" ειπα οπως κανουν οι ηθοποιοι στις Χολιγουντιανες ταινιες.
Το δραματικο μου μονολογο διεκοψε ενα ρεψιμο, απο εναν χοντρο με ηλιθια αγγλικη προφορα, σαν αυτη που εχουν οι χουλιγκαν της Τσελσι.
-"Ντεεεεμ!!" φωναξε ο Μπιλ και ετρεξε και αγκαλιασε τον χοντρο με την μεσαιωνικη καπα και το ηλιθιο χαμογελο.
Ηταν ο Ιρλανδος φιλος με το αμαξι...



***So, it's like this:Ειμαστε στο σπιτι του Ντινου, που πλεον το χρησιμοποιουμε ως αρχηγειο, με τα δυο νεα μελη της ομαδας:Μια Γαλλιδο-Γιαπωνεζα ninja με βυζαρες, την Υβετ και εναν χοντρο Ιρλανδο με μεσαιωνικη καπα και σπαθι, που τον λενε Ντεμετριο. Η Νεα Ιωνια,η Φιλοθεη, το Χαλανδρι και τα Βριλισσια εχουν καταστραφει και ο δεινοσαυρος μου ειναι στην Κηφισια για καφε. Το κυνηγι των κακων και αποκρουστικων Τ.Ε.Ρ.Α.Σ. ξεκιναει***


Ο Ντεμετριος, οπως ηθελε ο χοντρος να τον φωναζουμε, ηταν ενα γλυκο και υπερτροφικο παιδοβουβαλο, που μπροστα του ο Γαργαντουα ηταν μουνοτριχα.Ειχε ενα χαμογελο μονιμως καρφωμενο στην μαπα του, που δεν ηξερες αν ηταν μαστουρωμενος η απλα ηλιθιος. Ηταν σαν ενας τεραστιος γλυκος αρκουδος. Στο Ιρλανδεζικο του ομως. Ειχε την κακια συνηθεια να πεταγεται σαν μυξα στα καλα του καθομενου και να σε διορθωνει λεγωντας σου αρχαια Ιρλανδικα ρητα.


Συνεχιζεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια: